Wyznanie wiary

1. Boże natchnienie Starego i Nowego Testamentu, co oznacza nieomylność Biblii w objawieniu woli Bożej dotyczącej zbawienia grzesznego człowieka. Biblia składająca się z 66 ksiąg jest autorytetem w chrześcijańskiej wierze.
2. Jedynego Boga, Stwórcę wszechświata, doskonałego i odwiecznie istniejącego w Trzech Osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego.
3. Jezusa Chrystusa - narodzonego z Ducha Świętego i Marii Panny, który umarł na krzyżu, aby wybawić ludzi od grzechu. Ojciec wzbudził go z martwych, aby zasiadł na tronie w niebie.
4. Ducha Świętego, którego zadaniem jest uwielbienie Jezusa Chrystusa. W obecnym czasie przekonuje on człowieka o grzechu, sprawiedliwości i sądzie. Duch Święty odnawia grzesznika poprzez zamieszkanie w jego sercu przez wiarę oraz wyposaża w moc niezbędną do chrześcijańskiego życia.
5. To, że człowiek został stworzony na podobieństwo Boże, lecz upadł w grzech oraz to, że jest zgubiony na wieki, jednak przez odrodzenie w Duchu Świętym i poprzez Słowo Boże może uzyskać zbawienie wieczne.
6. To, że krew Jezusa Chrystusa przelana na krzyżu i jego zmartwychwstanie są jedynym fundamentem usprawiedliwienia i zbawienia wszystkich, którzy uwierzą. Tylko ci, którzy wiarą przyjęli Jezusa, są zrodzeni na nowo przez Ducha Świętego, aby stać się dziećmi Bożymi.
7. To, że chrzest i Wieczerza Pańska są jedynymi ustanowieniami w Kościele. Praktykowanie ich nie daje jednak gwarancji zbawienia, które jest z wiary.
8. To, że jedyną głową Kościoła jest Jezus Chrystus, a każdy lokalny zbór jest poddany jego zwierzchnictwu.
9. Powtórne przyjście Pana Jezusa Chrystusa po swój Kościół i cielesne zmartwychwstanie umarłych: wierzących do życia wiecznego, niewierzących na wieczne oddzielenie od Boga.

Formalną akceptację powyższych zasad wiary stanowi (po przyjęciu chrztu przez zanurzenie) wypełnienie w formie papierowej „Deklaracji członkowskiej”. Jest ona niezbędna do uzyskania statusu członka zboru.

ZASADY WIARY
Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan w Rzeczypospolitej Polskiej

Kościół Ewangelicznych Chrześcijan jest typem wolnego kościoła i stanowi ewangeliczne, fundamentalne i konserwatywne skrzydło protestantyzmu polskiego.

Wierzymy w Pismo Święte* tj. Stary i Nowy Testament jako jedyny, werbalnie natchniony przez Boga, nieomylny i wystarczający autorytet w sprawach życia i wiary.

1. Jedyny:
Nie istnieją żadne dokumenty pretendujące do miana natchnionych przez Boga, na które moglibyśmy się powoływać poza Pismem Świętym składającym się z 66 ksiąg: I-V Księga Mojżeszowa, Księga Jozuego, Księga Sędziów, Księga Rut, I-II Księga Samuelowa, I-II Księga Królewska, I-II Księga Kronik, Księga Ezdrasza, Księga Nehemiasza, Księga Estery, Księga Joba, Księga Psalmów, Księga Przypowieści Salomona, Księga Kaznodziei Salomona, Pieśń nad Pieśniami, Księga Izajasza, Księga Jeremiasza, Księga Trenów, Księga Ezechiela, Księga Daniela, Księga Ozeasza, Księga Joela, Księga Amosa, Księga Abdiasza, Księga Jonasza, Księga Micheasza, Księga Nahuma, Księga Habakuka, Księga Sofoniasza, Księga Aggeusza, Księga Zachariasza, Księga Malachiasza, Ewangelia wg św. Mateusza, Ewangelia wg św. Marka, Ewangelia wg św. Łukasza, Ewangelia wg św. Jana, Księga Dziejów Apostolskich, List do Rzymian, I-II List do Koryntian, List do Galatów, List do Efezjan, List do Filipian, List do Kolosów, I-II List do Tymoteusza, I-II List do Tesaloniczan, List do Tytusa, List do Filemona, List do Hebrajczyków, List Jakuba, I-II List św. Piotra, I-III List św. Jana, List św. Judy, Objawienie św. Jana.

2. Werbalnie natchniony:
Biblia, nawet w poszczególnych słowach, nie zawiera pomyłek w swej oryginalnej formie. Zatem, natchnione są nie tylko same myśli czy koncepcje, ale również poszczególne słowa (Ps 119,105; Prz 30,5-6; Mt 5,17-18; 2 Tm 3,16; Hbr 4,12; 2 P 1,21).

3. Natchniony:
Natchnienie to wyjątkowe dzieło Boga, poprzez które Duch Święty stał się współautorem Pisma Świętego, nadnaturalnie ingerując w czynności pisarzy, uwzględniając ich ludzką inteligencję, indywidualność, styl literacki, osobiste przeżycia i wszelkie aspekty ich człowieczeństwa (Ps 119,105; Hbr 4,12; 2 P 1,21).

4. Nieomylny:
Oznacza, że w swej oryginalnej postaci Pismo Święte nie zawiera błędu (J 10,35; Łk 16,17). Nieomylność Pisma Świętego polega na rzetelnym, zgodnym z prawdą historyczną przedstawieniu faktów i wypowiedzi.

5. Wystarczający:
Wiara w Pismo Święte jako wystarczający autorytet polega na tym, iż nie uznaje się jakiegokolwiek źródła poza Pismem Świętym, które mogłoby stanowić podstawę wiary i postępowania.

1. Wierzymy w jedynego Boga, odwiecznie istniejącego w trzech osobach: Ojca, Syna i Ducha Świętego.

A. Jedyny Bóg: Bóg jest jeden (5 Moj 6,4; Iz 45,5; Mk 12,29-32)

B. W trzech osobach: Biblia jasno przedstawia Boga jako trzy oddzielne osoby równe co do natury (2 Kor 13,13; Mt 28,19). Biblia mówi, że:
- Ojciec jest Bogiem (J 6,27; Rz 1,7)
- Syn jest Bogiem (J 1,1; J 20,28; Hbr 1,8; 1 J 5,20; Flp 2,6)
- Duch Święty jest Bogiem (Dz 5,3-4).

C. Całe niepodzielne Bóstwo należy do każdej z osób Trójcy.

2. Wierzymy w Jezusa Chrystusa, Boga objawionego w ciele, poczętego z Ducha Świętego, narodzonego z Marii dziewicy, jako prawdziwego Boga i prawdziwego człowieka.

A. Objawiony w ciele: Jezus Chrystus posiada dwie natury: boską, w której istnieje odwiecznie, i ludzką, którą nabył w chwili narodzenia na ziemi (J 1,1; J 1,14)

B. Poczęty z Ducha Świętego (Mt 1,18; Łk 1,26-28)

C. Narodzony z Marii dziewicy (Mt 1,13-16; Iz 7,14)

3. Wierzymy w Ducha Świętego jako trzecią osobę Trójcy, zamieszkującą w wierzącym od chwili nowo narodzenia, uzdalniającą go do świętego życia i służby (Dz 5,32; Rz 8,9).

A. Duch Święty jest trzecią osobą Trójcy, równy Ojcu i Synowi (J 14,16-17; Mt 28,19)

B. Duch Święty wykonuje dzieło duchowego odrodzenia człowieka (J 3,5-7), zamieszkuje w nim (1 Kor 3,16) i chrzci w Ciało Chrystusa tj. Kościół składający się z ludzi wierzących (1 Kor 12,13). Duchowe odrodzenie człowieka przez wiarę w Jezusa Chrystusa i chrzest w Duchu Świętym ma miejsce zawsze w tym samym czasie (Rz 8,9; Ga 3,26-28). Wierzący powinien dążyć do uświęcenia i pełni Ducha Świętego przez posłuszeństwo Bogu (Hbr 12,14; Ef 5,18; Dz 7,55; Dz 6,3).

C. Duch Święty uzdalnia wierzącego do wykonywania służby poprzez udzielenie darów duchowych, czyniąc go funkcjonującą komórką w Kościele (1 Kor 12,7).

Wierzymy, że człowiek został stworzony przez Boga na Jego obraz. Zgrzeszywszy, człowiek ściągnął na siebie i całą ludzką rasę śmierć fizyczną i duchową, która jest oddzieleniem od Boga, stąd każdy człowiek przychodzący na świat rodzi się z grzeszną naturą i grzeszy w myśli, słowie i uczynku. Człowiek to: duch, dusza i ciało (1 Moj 1,27; 1 Moj 5,1; 1 Kor 11,7; Rz 3,10-23; Rz 6,23; Ga 3,22; 1 Tes 5,23; Hbr 4,12).

1. Wierzymy, że Pan Jezus Chrystus zmarł za grzechy świata, złożywszy zastępczą ofiarę, aby wszyscy, którzy wierzą w niego byli usprawiedliwieni darmo, z łaski, na podstawie jego przelanej krwi.

A. Ofiara zastępcza: Chrystus zmarł na krzyżu w zastępstwie za nas. Chrystus nie umarł za swoje grzechy (Hbr 4,15-16; 1 J 3,5), ale umarł za grzechy innych (1 Kor 15,3; 2 Kor 5,21; Rz 5,8).

B. Wszyscy: Dar zbawienia uzyskany przez śmierć Pana Jezusa odnosi się do wszystkich ludzi, którzy wierzą. "Ktokolwiek będzie wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie" (J 3,36; Rz 10,13; 1 J 2,2).

C. Usprawiedliwieni: Usprawiedliwienie to akt Boga, poprzez który winny i zdeprawowany grzesznik zostaje uznany za sprawiedliwego na skutek wiary w Pana Jezusa Chrystusa (Rz 5,1).

2. Wierzymy w cielesne zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, Jego wniebowstąpienie i obecne arcykapłańskie wstawiennictwo za wierzącymi.

A. Zmartwychwstanie: Trzeciego dnia Jezus Chrystus powstał cieleśnie z martwych (Łk 24,23-40).

B. Wniebowstąpienie: Po zmartwychwstaniu i czterdziestu dniach służby, Jezus wstąpił do nieba, gdzie zasiadł po prawicy Ojca (Dz 1,1-11; 1 P 3,22).

C. Wstawiennictwo: Człowiek w swym grzesznym stanie nie ma przystępu do Boga. Jezus Chrystus jako arcykapłan złożył doskonałą ofiarę przed Bogiem Ojcem i przez Niego mamy bezpośredni dostęp do tronu Boga, ponieważ Chrystus, jako arcykapłan wstawia się za wierzącymi u Ojca.

3. Wierzymy w niewidzialne przyjście Jezusa Chrystusa na powietrze po Kościół. oraz w powtórne, osobiste, widzialne przyjście Jezusa Chrystusa na ziemię w celu ustanowienia swego królestwa na ziemi. Zabranie Kościoła oznacza "pochwycenie" (gr. paruzja) (1 Tes 4,17). Kościół żyje w przekonaniu, że w każdej chwili może nastąpić jego zabranie (J 14,2-3; 1 Kor 15,51-52; 1 Tes 4,13-18). Wierzymy, że w każdej chwili może nastąpić zabranie Kościoła z ziemi, gdy sam Pan zstąpi z nieba, by spotkać się z nim w powietrzu (Mt 24,27; Dz 1,1; Obj 1,7).

1. Wierzymy, że człowiek, mimo grzesznego stanu, w jakim się znajduje, może dostąpić zbawienie z łaski przez wiarę i poprzez przyjęcie Pana Jezusa Chrystusa narodzić się na nowo z Ducha Świętego, stając się dzieckiem Bożym i dziedzicem życia wiecznego.

A. Z łaski przez wiarę: Biblia stwierdza, że jedyna podstawą zbawienia jest wiara, a nie uczynki. Dlatego człowiek jest zbawiony tylko przez wiarę w Jezusa Chrystusa (Ef 2,5; Ef 2,8-9). Wykonywanie dobrych uczynków jest naturalnym skutkiem dzieła odrodzenia jakie Bóg dokonuje w osobie przychodzącej doń z wiarą (Ef 2,10).

B. Narodzony na nowo: Narodzenie na nowo jest konieczne do zbawienia (J 3,7). Jest to duchowe narodzenie się człowieka poprzez Słowo Boże i Ducha Bożego (J 3,5). Fizyczne narodzenie kończy się fizyczną śmiercią, natomiast duchowe narodzenie umożliwia nam wieczne życie z Bogiem.

C. Dziecko Boże: W chwili nowo narodzenia stajemy się dziećmi Bożymi przez zasługi Pana Jezusa Chrystusa (Rz 8,14-17; 1 J 3,1-2).

D. Dziedzic życia wiecznego: Człowiek wierzący jest zbawiony i bezpieczny na całą wieczność w Chrystusie, jeśli tylko aż do końca zachowa niewzruszenie ufność jaką miał na początku (Rz 8,17; Flp 1,6; Kol 1,23; Hbr 3,14; 1 J 5,12-13).

2. Wierzymy w cielesne zmartwychwstanie sprawiedliwych i niesprawiedliwych, wieczne przebywanie zbawionych w niebie z Bogiem oraz wieczne cierpienia niezbawionych w miejscu oddzielenia od Boga, które Biblia nazywa "jeziorem ognistym".

A. Cielesne zmartwychwstanie: Wierzący, którzy "zasnęli w Panu" będą wzbudzeni z martwych podczas pochwycenia Kościoła (1 Tes 4,13-18; 1 Kor 15,51-58). Natomiast nie zbawieni staną przed Białym Tronem Sędziowskim po Tysiącletnim Królestwie. Ci, których imiona nie zostały zapisane w księdze żywota, zostaną wrzuceni do jeziora ognistego (Obj 20,15).

B. Niebo: Wierzymy, że niebo to rzeczywiste miejsce, w którym zbawieni będą z Chrystusem (J 14,1-6; 1 Tes 4,17; Hbr 11,10-16).

C. Wieczne cierpienia: Biblia mówi o kilku miejscach, w których przebywają ludzie po śmierci. Hades (gr.), to miejsce pobytu niezbawionych do czasu zmartwychwstania na sąd ostateczny. Piekło (gehenna) lub jezioro ogniste to miejsce wiecznego cierpienia niezbawionych po sądzie ostatecznym (Mt 13,36-43; Obj 20,11-15).

Wierzymy w istnienie aniołów stworzonych przez Boga jako duchy, które są przed obliczem Boga (Obj 5,11-12), radują się ze zbawienia grzeszników (Łk 15,10), czuwają nad życiem ludzi (Dan 10,12-21; Mt 18,10), są służebnymi duchami (Hbr 1,14; 2 Sam 24,16). Aniołowie przewyższają ludzi jako istoty, jednak Słowo Boże zabrania oddawania im chwały i uwielbienia (Kol 2,18; Obj 22,8-9).

Szatan
Wierzymy w istnienie osobowego, zdeprawowanego ducha ciemności, który jest największym przeciwnikiem Boga i człowieka. Szatan wraz z całym zastępem demonów ma władzę nad światem (ograniczoną przez Boga). Wierzymy, że został on osądzony przez Chrystusa na krzyżu Golgoty; w konsekwencji tego wrzucony zostanie do jeziora ognistego, które jest dla niego i jego aniołów przeznaczone (Mt 25,41; 2 Kor 4,4; 1 J 3,8; 1 J 5,19; Obj 20,10).

Wierzymy w powszechny, apostolski Kościół, do którego należą nawróceni i odrodzeni wszystkich wieków, ze wszystkich narodów. Kościół jest oblubienicą Chrystusa. Chrystus jest Głową i Panem Kościoła, zbudowanego na fundamencie apostołów i proroków, zaś wszyscy wierzący są złączeni krwią Chrystusa i ochrzczeni w Duchu w jedno Ciało.

Wierzymy w powszechne kapłaństwo wierzących, którzy jako członkowie Ciała Chrystusowego wykonują służbę zleconą przez Ducha Świętego (Mt 28,18-20; 1 Kor 12,4-6; Ef 1,22-23; Ef 2,19-22; Ef 3,6-10; Ef 4,11-13; Ef 5,24-27; Dz 2,42; 1 Tes 2,14; 1 P 2,9-10; 1 J 4,17).

Celem Kościoła jest głoszenie Dobrej Nowiny i czynienie uczniami wszystkie narody. Każdy Zbór powinien funkcjonować według wzoru nowotestamentowego (1 Kor 3,9-13; 1 Kor 10,21-24; 1 Kor 14,33) oraz kierować się Słowem Bożym przy współdziałaniu Ducha Świętego (Ef 4,4-16; 1 Tes 5,14-22).

Bóg ustanowił do posługiwania Kościołowi: prezbiterów, pasterzy, nauczycieli, ewangelistów, starszych i diakonów (Ef 4,11).

1. Chrzest Wiary

Wierzymy w aktualność chrztu na podstawie wiary przez zanurzenie w wodzie jako aktu posłuszeństwa Bogu i zewnętrzny wyraz nawrócenia się człowieka do Boga (Mt 28,19), dokonany na podstawie świadomej woli człowieka jako wyraz nawrócenia i odrodzenia.

A. Chrzest: Greckie słowo baptizma w Nowym Testamencie odnosi się do chrztu i oznacza "zanurzenie" (Mk 1,5-9; Mt 3,16; Dz 8,38-39).

B. Zewnętrzny wyraz: Chrzest wodny jest zewnętrznym znakiem dokonanego uprzednio chrztu w Duchu Świętym, śmierci dla grzechu i zmartwychwstania do prowadzenia nowego życia (Rz 6,3-4; 1 Kor 12,13).

Chrztu wodnego powinni dokonywać bracia ordynowani, upoważnieni przez Zbór, zależnie od przyjętego w danym Zborze zwyczaju. Chrztu dokonuje się w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, po przyjęciu wyznania wiary i ślubowania wierności.

2. Wieczerza Pańska

Wierzymy w aktualność Wieczerzy Pańskiej, która jest na pamiątkę Pana Jezusa Chrystusa i Jego śmierci.

Wieczerza Pańska to społeczność wierzących, podczas której następuje spożywanie chleba, symbolizującego ukrzyżowane ciało Chrystusa oraz wina symbolizującego Jego przelaną krew, ustanowioną przez Jezusa Chrystusa na wzór ostatniej wieczerzy, jaką Jezus spożył ze swoimi uczniami dzień przed ukrzyżowaniem (1 Kor 11,23-26).
Wieczerza Pańska oznacza: wspominanie i zwiastowanie śmierci Pana Jezusa Chrystusa (1 Kor 11,26), społeczność Krwi i Ciała Chrystusowego, dziękczynienie, doświadczanie, osądzanie samego siebie, symbol obfitych błogosławieństw, oczekiwanie na Nową Wieczerzę w Królestwie Ojca.
Podczas Wieczerzy Pańskiej uzewnętrznia się w sposób szczególny jedność Chrystusa i Jego Kościoła, a także społeczność Dzieci Bożych, które przez chrzest złożyły obietnicę wierności Panu (1 Kor 10,16-17).
Wieczerza Pańska powinna odbywać się we wszystkich Zborach, nie rzadziej niż jeden raz w miesiącu. Przy Wieczerzy Pańskiej powinni usługiwać bracia ordynowani, upoważnieni przez Zbór, zależnie od przyjętego w danym Zborze zwyczaju.

1. Śluby kościelne

Ślub kościelny jest obrzędem udzielenia Bożego błogosławieństwa w imieniu Zboru przez modlitwę ordynowanego pastora na podstawie zgodnego oświadczenia i ślubowania pary odmiennej płci.

Małżeństwo jest ustanowione przez Boga i może być zawarte tylko pomiędzy jednym mężczyzną i jedną kobietą będących w "Panu" jako dozgonne (wg kryteriów Pisma Świętego - Mt 19,1-9).
Małżeństwo jest także stanem cywilnym i powinno być zawarte zgodnie z prawem krajowym. Celem małżeństwa jest zarówno przekazywanie daru życia, jak i wspólnota oraz pomoc wzajemna (1 Moj 1,28; Prz 5,15-19; 1 Kor 7,2-5).
Zasadą małżeństwa jest jego nierozerwalność (Mt 19,3-12; Mk 10,1-12). Nie można połączyć związkiem małżeńskim bliskich krewnych (3 Moj 18,6-18 i 3 Moj 18,20). Rozwód z powodów niezgodnych ze Słowem Bożym oraz wstąpienie rozwiedzionych w nowe związki małżeńskie są niedozwolone (Mt 19,6-9).
Współżycie przedmałżeńskie jest grzechem (1 Kor 6,18; 1 Tes 4,3-5).

2. Błogosławieństwo dzieci

Kościół Ewangelicznych Chrześcijan praktykuje modlitwę o Boże błogosławieństwo nad niemowlętami i dziećmi, tak jak czynił to Pan Jezus, co nie oznacza chrztu dzieci (Mk 10,13-16).
Modlitwie tej przewodniczy duchowny na prośbę rodziców dziecka.

3. Pogrzeb

Kościół Ewangelicznych Chrześcijan praktykuje ostatnią posługę jaką jest grzebanie zmarłych, której towarzyszy ceremonia religijna, w skład której wchodzą: głoszenie Słowa Bożego, modlitwa i śpiewanie pieśni. Uroczystości przewodniczy duchowny Kościoła.

4. Ordynacja i wkładanie rąk

A. Ordynacja
Ordynacja jest szczególnego rodzaju modlitwą z włożeniem rąk nad duchownymi na wniosek i przy współudziale Zboru, potwierdzającą ich powołanie (Dz 14,23; 1 Tm 4,14; 2 Tm 1,6).

B. Wkładanie rąk.
O wkładaniu rąk Pismo święte pisze w Starym i Nowym Testamencie. Wkładania rąk dokonywali: Pan Jezus, apostołowie, prezbiterzy (1 Tm 4,14), prorocy i nauczyciele (Dz 13,3). Apostoł Paweł nie zaleca pochopnego wkładania rąk (1 Tm 5,22).

5. Pomazywanie olejem

Kościół Ewangelicznych Chrześcijan praktykuje modlitwę z namaszczeniem olejem w imieniu Pańskim na prośbę chorego. Modlitwę z namaszczeniem olejem dokonują starsi Zboru (Jk 5,13-16).

Władza świecka ustanowiona jest przez Boga (Rz 13,1-6) w celu rządzenia społeczeństwami poprzez wydawane prawa i przepisy, przy czym Kościół Ewangelicznych Chrześcijan uważa Prawo Boże za nadrzędne wobec prawa ludzkiego (Dz 4,19; Dz 5,29). Wierzący winni są posłuszeństwa władzy świeckiej ze względu na Pana i sumienie. Wierzący mają obowiązek modlitwy za władze (1 Tm 2,1-3).

Wierni Kościoła świętują dzień niedzielny na pamiątkę zmartwychwstania Pana Jezusa Chrystusa (Dz 20,7). W ten dzień wierni Kościoła uczestniczą w nabożeństwach i powstrzymują się od wykonywania zajęć, które nie są konieczne i które utrudniałyby oddawanie czci Bogu oraz powinni korzystać z należytego odpoczynku.

Nabożeństwa w Zborach winne przebiegać godnie i w pokoju (Hbr 12,28). Na nabożeństwach ma miejsce różnorodność usługiwania według darów Ducha Świętego (1 Kor 14,26-40).

*Ten i kolejne odnośniki tego artykułu do konkretnych miejsc w Piśmie Świętym prowadzą do serwisu http://biblia-online.pl/, który umożliwia szybkie wyświetlenie cytatów z Pisma Świętego. Domyślnie jest tam używane tłumaczenie tzw. Biblii Warszawskiej, ale istnieje również możliwość porównania z kilkoma innymi. Z wymienionego serwisu korzystamy też w kilku innych artykułach (wróć do poprzedniego miejsca).