Gdy wszystko drży, zapada w dół,

Pan dobry nas w opiekę wziął.

On z nami jest, choć ginie świat,

Dla wiernych Swych najlepszy brat.

O, jakże Swój ukochał lud,

Krzyżowy zań wycierpiał trud;

/ Więc pieśni wciąż niech wdzięcznie brzmią,

Aż twarzą w twarz ujrzymy Go. /x2

O, rozkosz to dla Niego żyć

I Jego krwią swe grzechy zmyć.

Toć istny raj, rozkoszny raj,

Na ziemi już wieczysty maj!

Od wieków On ukochał nas

I będzie wciąż Swe owce pasł.

/ Więc, lutnio, nuć pochwalny śpiew,

Ma pieśni, płyń do niebios stref. /x2

Tam otrze Pan płynące łzy,

Otworzy nam weselne drzwi;

Już czeka Cię wybrana Twa,

Jej perły lśnią, jej lutnia gra.

Już płoną, już, pochodnie jej,

O Królu mój, pośpieszyć chciej!

/ Zapląsa Ci wybrany lud

Na piersi Twej wśród wiecznych gód. /x2