Choć burza huczy w koło nas,

My nie lękajmy się!

Gdy tylko z nami w łodzi Pan,

Nie utoniemy, nie.

Gdy się spieniona burzy toń,

Pan możną Swą wyciągnie dłoń,

Zwycięską ciszę śle,

Choć boleść serce rwie.

Nim burzy cię zaskoczy noc,

Drużyno wierna, czuj!

Zwycięsko wyjdziesz pewnie z walk,

We wierze tylko stój!

Gdy serce w łonie z bólu drży,

A zda się, że Zbawiciel śpi,

W gorliwych modłach czuj

I prowadź wiary bój!

Idź tylko, dokąd woła Mistrz,

Posłusznie. śmiało idź!

Do głębin wód, do walk, pod krzyż;

Pan przyrzekł z tobą być.

Do chwały wiedzie droga prób

Za śladem Pańskich krwawych stóp!

Drużyno Boża, idź!

— Pan przyrzekł z tobą być!

O, spędźmy, spędźmy smutek z dusz,

Podnieśmy w górę skroń!

Wspaniały Zbawca w serca wniósł

Pokoju rajską błoń.

Już nam jaśnieje sponad chmur

Promienny blask syjońskich gór,

Radujmy, bracia, się, Nie utoniemy, nie!