87. Ześlij, Panie, Swego Ducha

M. Roy

Kolejność prezentacji V1 V2

Zwrotka 1

Ześlij, Panie, Swego Ducha,

Bo tu dzieci Twoje śpią;

Że je noc otacza głucha,

O tym ani myśleć chcą.

Wróg panoszy się i szerzy

W sercach złości jego jad;

Któż powoła do wieczerzy

Barankowej grzeszny świat?

Zwrotka 2

Ozwij możnie się, Hetmanie,

I uśpiony Kościół zbudź!

Bo nieprawdy panowanie

Może serce jego struć.

Już szatańska zawierucha

Wydobywa się na jaw,

Ześlij, Panie, Swego Ducha,

Wybawienie Swoim spraw!